Qosqo

Hae vinir og vandamenn heima. Tid fáid aftur ad heyra í mér tar sem Saevar hefur mun meira ad gera á netinu en ég.

Vid erum ordin svo von tvi ad turfa ad vakna klukkan fjogur-fimm á morgnana ad í dag tegar vid aetludum ad sofa fram eftir vorum vid baedi gladvoknud upp úr sjo. Tad er orugglega best fyrir okkur ad halda tessu svona tar sem vid erum nú fimm tímum á eftir ykkur.

Planid okkar fyrir daginn var ad sjá Saqsaywaman, sem er borid fram Sexy woman, audvelt ad muna. Til tess ad komast tangad tarf ad labba upp brekku í ca. korter og tegar vid komumst loks upp, mód og másandi, komumst vid ekki inn á svaedid án tess ad kaupa 10 daga túristamida. Midinn kostadi okkur 1400 kr. medan heimamenn rolta um gjaldlaust. Svo ég vitni ordrétt í Saevar: „Tad er verid ad naudga túristum svo illilega hérna ad mér er bara ordid illt í rassinum.“ Vid létum okkur hafa tad enda Saqsaywaman víst spennandi stadur. Tad er bara verst ad eftir ad skoda Machu Picchu verdur allt annad frekar ómerkilegt. „Sexy woman“ er mikill sogustadur. Stadurinn var virki og tarna var líka Inti Raymi hátídin haldin á tímum Inkanna (ég tekki hana svo sem ekki) en núna er tad tilkomumesta tarna trefaldur zikzak veggur sem eiga ad vera eins og tennur í Púmu, tví Inkarnir sáu Qosqo í laginu eins og Púma. 

Í Saqsaywaman gerdu Spánverjarnir orvaentingarfulla lokaárás á Inkana sem voru undir forystu Monco Inka. Spánverjarnir nádu ad hrekja Inkana burt og berja tannig nidur uppreisn teirra. Eftir lágu víst margir í valnum og voru teir étnir ad kondórum og tví eru átta kondórar í skjaldarmerki Qosqo. Landnemarnir rifu sídan nidur veggi Saqsaywaman og nýttu steinana í hús sín. Tetta er virkilega sorglegt allt saman. En veggirnir sem eftir standa eru mjog traustir enda sumir steinarnir yfir 300 tonn.

Auk tess eru mjog skemmtilegar jardmyndanir á svaedinu. Tad er eins og jokull hafi farid yfir brekkuna tarna og skilid eftir sig jokulrákir.

Eftir tessa heimsókn ákvádum vid ad reyna ad nýta okkur túristamidann og traeddum svoleidis sofnin en fengum alltaf sama svarid: „Tessi midi gildir ekki hér“. (Hann gildir víst adallega fyrir utan baeinn, svekkjandi fyrir okkur.) Vid komumst tó á „Museo Municipal del Arte Contemoráneo“, sem var fínt og á „Museo de Arte Popular“, sem var svona frekar skrítid, nema Saevar var hló mikid ad mynd tar sem var verid ad flengja Jesús, enda hardur trúleysingi. Tetta var nú alveg pínu fyndin mynd tar sem Jesú virtist ekki hafa neitt á móti tessari útreid.

Vid fljúgum svo í fyrramálid til Lima og verdum tar med komin nidur ad sjó. Bakpokarnir okkar eru búnir ad tyngjast um helming med hlýrra loftslagi, tar sem vid erum ekki lengur í ollum tessum fotum. Vid erum líka komin med svona líka fínan lit á andlitid og handarbokin, tví midur erum vid alveg jafn hvít annars stadar á líkamanum. 

Bestu kvedjur, Inga (og Saevar bidur líka ad heilsa. Hann er mjog upptekinn tessa dagana vid ad safna upplýsingum og skrifa greinina sína í fréttabréf stjornuskodunarfélagsins. Greinin er um stjornuskodun í S-Ameríku og verdur eflaust mjog gód)

Machu Picchu

Vá Vá Vá!!!! Vid trúdum tví bara ekki ad vid vaerum tarna. Tetta var bara of flott!!

En medan ég man tá aetla ad ég segja frá dálitlu sem vid gleymdum sídast.

Landslagid á leidinni frá La Paz er frekar svipad og á Íslandi nema tad er rusl alls stadar. Ég verd ordinn hardur umhverfisverndarsinni eftir tessa ferd. Núna er ég búin ad sjá hversu slaemt ástandid getur ordid og tad má ekki gerast heima. En allavegana á landamaerastodinni til ad komast frá Bólivíu tá bad landamaeravordurinn mig um ad bída medan hann adeins skodadi vegabréfid mitt. Hann kannadist nefninlega ekki vid landid og aetladi ad athuga hvort vegabréfid vaeri falsad. Tetta var frekar fyndid  Ég er líka ekki algjor hálfviti, ef ég aetladi ad falsa vegabréf tá myndi ég nú velja raunverulegt land!

Btw. Í Puno keyptum vid flugmida til Lima 1. ágúst svo vid sleppum vid tessa hryllings rútuferd. Enda baedi komin med óged á rútum.

En aftur ad Machu Picchu ferdinni. Vid tókum rútu til Cuzco (Qosqo) og vorum komin tangad klukkan 2 um nótt. Vid bidum svo á rútustodinni til klukkan hálf sex tegar vid fórum á lestarstodina. Vid bjuggumst audvitad vid svaka taegindum í lestinni midad vid verdid sem vid turftum ad borga en nei nei. Tetta var ekkert sérstakt. Lestarfyrirtaekid getur bara okrad á ferdamonnunum tví tad ganga engar rútur tessa leid og vid megum ekki taka somu lest og heimamenn, sem kostar 300 kr.

Vid vorum úrvinda tegar vid komum til Aguas caliente, baejarins vid Machu Picchu, og fundum okkur strax hótel til ad komast í sturtu og fara ad sofa. Um fimm leytid fórum vid út og keyptum okkur rútumida upp til Machu picchu kl. hálf sex morguninn eftir. Borgin fyllist nefninlega tegar lídur á morguninn. Morguninn eftir virtust tó allir komnir á faetur og vid vorum held ég í sjoundu rútunni upp af tuttugu og e-d rútum. Rúturnar ganga alveg stodugt og aldrei bil á milli teirra svo vid vorum hraedd um ad sjá bara fólk tarna uppi. En tegar vid sáum loks borgina fór voda lítid fyrir fólkinu, húsin eru tad heilleg og borgin tad stór ad fólkid hverfur bara inn í hana. En tilfinningin tegar madur kemur milli fyrstu húsanna og sér yfir borgina er ótrúleg. Madur trúir tví eiginlega ekki ad hún sé raunveruleg! Borgin er lengst upp á fjalli og ég get bara ekki ímyndad mér hvernig Inkarnir gátu byggt hana! Húsin eru svo sterkleg og  vel byggd og allt svo fullkomid e-d. Vid bara gengum um og goptum fyrsta hálftímann eda svo.

Tad var allt fullt af hópum tarna med leidsogumann, sem okkur vantadi dálítid tó tad vaeri notalegt ad rolta bara tvo um stadinn. Vid erum búin ad ákveda ad kaupa okkur bók um stadinn tví tad er svo margt sem madur sér ekki úr rústunum. Tarna voru skólar, hof, varnarveggur, raekunarsvaedi og margt fleira. Uppi í stjornuathugunarstodinni teirra, sem er píramídi, var skringilegur steinn á toppnum en út frá honum má lesa áttirnar N, S, A og V auk segulpólanna og tá breiddargrádu sem borgin er á. Teir hafa virkilega vitad hvad teir voru ad gera fyrst teir gátu fundid allt tetta út. Teir leitudu víst alltaf eftir fullkomnun og steinunum í veggjum húsanna var sérstaklega radad med tad fyrir augum ad tau gaetu stadist jardskjálfta sem er líklega ein ástaedan fyrir tví af hverju borgin hefur vardveist svona vel. Vid gengum um alla borgina tvisvar og tókum e-d um 150 myndir. Vid tímdum eiginlega ekki ad fara og vid vaerum baedi til í ad fara tarna aftur. Landslagid tarna er líka eitt tad flottasta sem ég hef nokkurn tímann séd!

Vid fórum sídan seinni partinn aftur til Cuzco, sem á víst ad skrifa Qosqo núna, teir eru búnir ad breyta flestum stadarnofnum hér aftur til quechua.

Qosqo kemur mjog vel fyrir, hún er hrein med flottar byggingar, mikid mannlíf og okkur finnst vid frekar orugg hérna, enda logga á hverju horni og túristar tar á milli. Verst bara hvad hún er dýr. Bólivía var svo ódýr ad vid fáum bara sjokk hér. Tad er audvitad allt á uppsprendu verdi í kringum Machu Picchu og Titicacavatnid tar sem allir túristarnir eru.

Vid erum búin ad gera voda fínt plan fyrir ferdina upp til Quito og naestu dagar líta vel út. Tad er notalegt ad vera komin loksins í hlýrra loftslag. 

Jaeja ég get eiginlega ekki skrifad meira tví tad er svo vond lykt hérna inni! Tad er orugglega rottró eda e-d hinum megin vid vegginn.

Kvedja frá fyrrum hofudorg Inkanna

Inga Rún

Titicaca vatn

Sael tid heima

Núna kemur long faersla. Tad hvilir alveg a mer ad turfa ad skrifa tetta allt saman en mig langar ad eiga ferdasoguna og ta er eins gott ad segja fra ollu.

Ferdin byrjadi klukkan 8 um morgun og fljotlega eftir ad vid komum út úr hofninni komum vid á svaedi í vatninu tar sem vaxa risastor vatnagros og vatnid er auk tess takid e-u graenu tannig ad tad lítur út eins og graent teppi med stráum upp úr. Á tessu svaedi lifa Uru indíánarnir á fljótandi eyjum. Hjá teim var okkar fyrsta stopp. Teir byggja allt úr tessum vatnastráum, eyjurnar, húsin og bátana. Teir fluttu út á vatnid til ad verjast fyrst Inkum og sídan Spánverjunum. Fólkid talar Aymara en ekki spaensku. Tad er mjog skrítin tilfinning ad labba um tarna tví tad dúar allt. Indíánarnir selja mynjagripi og nú erum vid Saevar búin ad kaupa okkur baedi púdaver og veggteppi inn á heimili sem vid eigum ekki.  Tad er alveg aevintýralegt umhverfid tarna. Ég get ekki lýst tví, tid verdid bara ad sjá myndir.

Naesta stopp var Amantani eyja. Hún er 24.000 ferkílometrar og tar búa um 5000 manns í 9 samfélogum. Fólkid talar Quechua sín á milli en yngra fólkid talar einnig spaensku. Tegar vid komum í hofn bidu prúfbúnar konur eftir okkur. Taer áttu eftir ad verda eins og mommur okkar og hver tók tvaer manneskjur med sér heim. Fólkid tarna er allt svo almennilegt, alltaf brosandi og talar svo vinalega til manns. Fólkid á meginlandinu á tad til ad tala svo grenjulega tegar tad er ad reyna ad selja okkur e-d. Alla vegana, konan sem fékk okkur heitir Olga og býr med foreldrum sínum og 7 ára dóttur (sem hagadi sér ansi líkt Sólrúnu Margréti. Born eru eins alls stadar). Allt samfélagid liggur í fjallshlíd og vid vorum frekar treytt ad ganga upp ad húsinu enda í 3800 m haed. Hún gaf okkur fullt ad borda m.a. qhinhua súpu (bordid svona fram), steiktan kúaost og muña te. Muña teid er aedislegt, grein er brotin af muña plontunni og sett út í heitt vatn. Teid hjálpar manni ad adlagast haedinni og baetir meltinguna. Teir hafa ekki rafmagn á eyjunni og elda tví yfir opnum eldi.

Herbergid okkar var mjog fínt en svo lágt til lofts ad vid turftum baedi ad beygja okkur inni. tad vaesti samt ekki um okkur.

Klósettin teirra eru líka bara holur í skúr í innan vid 100 m fjarlaegd frá húsunum. En trátt fyrir skort á nútímataegindum er fólkid mjog hamingjusamt býr engan veginn vid skort.

Seinni part dags fórum vid í gongutúr upp ad Pachadada hofi teirra. Tad er uppi á fjallstindi svo útsýnid tadan er aedislegt. Á hinum fjallstindinum hafa teir Pachamama hof. Tessi hof hafa verid notud í um frá tíd Inkanna og eru enn í notkun.

Eftir kvoldmat klaeddi Olga okkur í hefdbundinn klaednad teirra og allir sofnudust saman í félagsheimilinu ad dansa teirra dansa vid teirra tónlist. Tetta var mjog gaman allt saman tó madur liti heldur kjánalega út. Ég var t.d. allt of hávaxin og pilsid mitt tví eins og hnépils. Saevar var samt alveg krúttlegur í ponsjói med skotthúfu .

Daginn eftir bordudum vid morgunmat og svo fylgdi Olga okkur nidur á hofn. Konurnar á eyjunni nýta hverja stund og prjóna tví ýmist eda spinna tegar taer fara út úr húsi, heima vefa taer.

Núna var forinni heitid ad Taquili eyju. Hún er 8000 ferkílómetrar og tar búa um 2400 manns. Tad eru nánast engin dýr á eyjunni og ber fólkid vistir af meginlandinu á bakinu upp 500 og e-d trep ad húsum sínum. Fyrst eftir ad vid komum á eyjuna var okkur kynnt menning eyjunnar. Á tessari eyju prjóna og spinna karlmennirnir en konurnar vefa. Hérna sér madur tví alla mennina prjónandi medan teir rolta milli stada eda spjalla saman.

Einnig hafa karlmennirnir mismunandi húfur eftir tví hvort teir eru einhleypir, giftir eda í mikilvaegum embaettum. Konurnar hafa misstóra og -marglita dúska eftir hjúskaparstodu sinni.

Í hvert sinn sem fólk hittist tá skiptist tad á kókalaufum úr toskum sínum ádur en tad byrjar ad tala (vid urdum vitni ad tessu). Adventistar nota hins vegar ekki kókalauf og tekur tví vid teim í húfuna sína.

Tegar vid vorum tarna voru e-r hátídahold í gangi og tví fylgdi tónlist og dans. Tad er rosalega gaman ad sjá e-d svona odruvísi.

Á Taquili talar fólk líka quechua. Fyrstu túristarnir komu til Taquili árid 1971 og til Amantani 1982 svo tad er adeins unga fólkid sem talar spaensku. Indíánarnir hafa hins vegar búid tarna sídan 200 f.Kr.

En ég aetla ad haetta núna. Vid turfum ad fá okkur e-d ad borda fyrir rútuferdina í kvold. Vid munum koma til Cuzco um 2-3 í nótt og tokum lestina til Agua Caliente kl. 6 svo vid leggjum okkur kannski smá á lestarstodinni ef vid torum, hún er víst alraemt fyrir tjófnad.

Tangad til seinna, Inga 

Puno ì Perù

Thà erum vid loksins komin til Perù. Sìdasti dagurinn okkar ì La Paz var fìnn. Vid roltum bara um thessa borg og kìktum ì bùdir. Tharna leyfist manni svo sannarlega ad prùtta og Inga stòd sig vel ì ad spreda og prùtta. Vid kìktum à nornamarkadinn sem Sverrir maelti med og var hann skemmtilegur. Pìnu ògedslegur à stundum ad sjà uppthornud unglamadyr til solu! Vid tòkum svo leigubìl upp brekkur borgarinnar til thess ad sjà yfir hana. Thad var hverrar krònu virdi. La Paz liggur ì gljùfri eda dal og er byggt upp allar hlidar borgarinnar. Mjog glaesilegt. Vid eldudum okkur svo pasta um kvoldid enda stadràdin ì thvì ad spara eins og vid gaetum. Vid spurdum um "supermarkad" en thegar thangad var komid kom ì ljòs ad bòlivìskur supermarkadur er eins og kolaportid à Ìslandi. Furdulegt en skemmtilegt. Vid fengum allt sem vid thurftum fyrir taeplega 200 kr.

Ì morgun logdum vid sìdan af stad til Puno ì Perù thar sem vid erum nùna. Leidin frà La Paz til Puno liggur um Titicacavatn, haesta vatn ì heimi, og thvì mjog fallega nàttùru. À morgun liggur leidin um nokkrar eyjar ì Titicacavatni, ferd sem tekur tvo daga. Thar heimsaekjum vid folkid sem byr à eyjunnni Amantanì àn rafmagns og munum gista heima hjà einhverju fòlki thar um nòttina. Vid aetlum lika ad heimsaekja einhverja eyju sem eg man ekki hvad heitir en er merkileg fyrir thaer sakir ad vera fljòtandi og manngerd. Og thar byr vìst fòlk lìka.

Àdan bòkudum vid ferd okkar til Cuzco og àfram til Macchu Picchu. Thar sem vid erum yfir mesta ferdatìmann hèrna ì Perù og à hàtìdisdogum hjà theim er allt miklu dyrara en venjulega. Til thess ad halda okkur vid tìmaplanid thurftum vid ad kaup "first class" mida ì lestina àleidis til Macchu Picchu sem kostar okkur samanlagt 15.000 kronur thar sem oll odyru saetin voru uppseld marga daga fram ì timann. Vid erum svo ad reyna ad gera thad upp vid okkur hvort vid aettum ad fljuga til Lima fra Cuzco fyrir svipada upphaed eda sitja ì rùtu ì 22 klukkustundir.

Alla vega, thetta verdur svakaspennandi.

Cochabamba - La Paz

I gaer vorum vid i Cochabamba og er tad ein skitugasta og verst lyktandi borg sem vid hofum komid til. Tad vildi svo illa til ad tad var sunnudagur og allt lokad tannig ad vid eyddum deginum i rolt og at (tad er ekki haegt ad gera kommur med tessu lyklabordi). I hadeginu pantadi eg, Inga, kjuklingasamloku og fekk staersta hrylling i heiminum, t.e. djupsteiktan kjukkling i raspi med braudi. Eg bordadi tetta ekkert allt en vid akvadum ad fa okkur bara e-d hollt um kvoldid. En nei nei korteri sidar gengum vid fram hja isbud og ta vildi Saevar endilega trefaldan kuluis og pantadi tvo tannig. Eg segi natturulega aldrei nei vid mat og bordadi bara kuluisinn minn og var pakksodd a eftir og aetladi sko ekki ad fa mer meiri ohollustu tennan daginn. En aftur, veitingastadurinn sem vid forum a um kvoldid er ta fraegur fyrir isinn sinn og tar sem rutan okkar for ekki fyrr um ellefu um kvoldid turftum vid ad hafa astaedu til ad hanga tarna. Tvi bordadi eg straersta iskokteil i heiminum tarna um kvoldid. Eg se mig naestum tvi tutna ut, nei nei.

Vid bidum svona lengi med ad halda afram til La Paz af tvi ad ta for besta rutan, vid aetludum sko ad lata fara vel um okkur. En ta for ekki svo, konan ska fyrir aftan Saevar hraut svo hatt ad eyrnatappar virkudu ekki einu sinni. Saevar var med kveikt a iPod-inum i eyrunum alla nottina en tad dugdi ekki til. Tetta var ordid frekar pirrandi! Tess vegna erum vid ordin frekar treytt nuna, enda ekkert buin ad sofa.

La Paz liggur i gili og tvi stendur oll borgin i halla. Tad var dalitid fyndid tegar vid komum a hostelid okkar ad vid turftum ad ganga nidur trja stiga i herbergid okkar og to er hostelid i kjallara hussins, framan fra sed. Okkur leid eins og vid vaerum komin lengst ofan i jordina en svo skein solin bara inn um gluggann hja okkur.

To vid vaerum outsofin akvadum vid ad rolta i midbaeinn og fa okkur morgunmat. Vid hresstumst vid tad svona lika ad i stad tess ad snua aftur a hostelid og leggja okkur roltum vid um La Paz i 5 klukkutima. Saevar kom meira ad segja med mer a Nylistasafnid og kvartadi ekki neitt, hann rolti  bara svona godur med mer og las Lonely Planet bokina a medan. Auk tess skodadi hann kirkju heilags Francisco med mer og leit inn i messu i domkirkjunni!! Allar kirkjurnar i borgum Sudur-Ameriku eru med staerstu byggingum borganna. Taer eru allar skreyttar ur hofi og engu til sparad vid rekstur og byggingu theirra. A sama tima horfir madur a folk betlandi uti a gotu, gamalt folk og litil born. Thad er eitthvad verulega rangt vid allt thetta brudl a katholsku kirkjunni i thessum londum. Hinsvegar eru kirkjurnar alltaf fullar af folki ad bidja, en madur ser ekki fataekasta folkid tarna inni. Eg styd alls ekki allt tetta en verkfraedingarnir sem honnudu og byggdu tessar kirkjur voru mjog faerir svo tad er gaman ad skoda taer. Saevar er ekki sammala mer en tad er lika allt i lagi. Honum finnst lika Krisuvikurkirkja flottasta kirkjan tar sem hun er bara kofi uti i sveit : )

Vid roltum lika um markad tarna og stor hluti hans er kjotmarkadur, tad er nu meiri stybban. Vid vorum fljot ad forda okkur ut tadan.

Nuna erum vid bara a hostelinu ad slappa af og erum buin ad kaupa rutumida til Puno i Peru eftir tvo daga. Vid munum vera a teytingi naestu daga tvi vid turfum ad vera komin til Quito eftir 16 daga og eigum enn eftir ad sja Titicacavatnid, Macchu Picchu og margt fleira. I dag er akkurat manudur i ad vid komum heim. Hlakkid tid ekki til ad sja okkur? Hehe

Kv. Saevar og Inga 

Sucre

Sael

Í gaer fórum vid í safn vid sementnámu hérna rétt utan vid Sucre. Frá safninu sést yfir á vegg tar sem finnast spor eftir u.t.b. 150 risaedlur. Venjulega má ganga ad veggnum en tad mun ekki vera haegt núna í ca. ár tví Unesco er ad rannsaka sporin og ad gera varveitingarrádstafanir. Svekkjandi fyrir okkur en vid vorum med kíki svo vid sáum sporin mjog vel. Tarna voru líka líkon af risaedlum og rosalega gátu taer ordid stórar! Tegar madur heyrir staerdartolurnar finnst manni tad mikid en tad er ekkert eins og ad labba undir eina svoleidis.

Tad var gaman ad keyra í gegnum baeinn tví vid sáum svo mismunandi umhverfi. Tad er ótrúlega gaman hvad allt er blómlegt hérna, medfram ollum gotum eru tré og blóm. Tad er greinilega hugsad vel um borgina. Hérna sér madur líka eins einbýlishús og á Íslandi. Hinsvegar er hraedilegt ad sjá betlarana og lítil born ad reyna ad selja blóm og fl. Tad er tví midur mikid um fátaek born hérna gangandi um med pokana sína. Skópússunardrengir berjast um ad fá ad pússa skóna mína og ég er í strigaskóm! Vid fáum alveg samviskubit ad koma sodd og sael út af veitingastodunum hérna og sjá svo betlarana fyrir utan. 

Í gaer var greinilega e-r merkilegur dagur tví á hverju horni voru vidtol vid fíntklaett fólk, orugglega stjórnmálamenn.

Tad er svo mikill munur á fólkinu hérna í midbaenum og í fátaekari hverfunm. Hérna gengur fólkid í tískufotum en tar í hefdbundnum sveitafotum (fléttur, pils, svunta og fl.). Hérna eru líka fínar súkkuladibúdir og ég get ekki ímyndad mér ad fátaeka fólkid fái mikid af tví.

Vid fórum á rútustodina í gaer til ad kaupa mida til Cochabamba. Í hinum tremur londunum voru rútustodvarnar stórar, bjartar og allt unnid á tolvur. Hér er hún dimmur, trongur gangur tar sem fólk tredst fyrir framan litla bása og tad taeknilegasta sem madur sér eru gamlar ritvélar, annars er allt skrifad á blad. Bólivía er svo sannarlega land andstaedna! 

Í kvold tokum vid rútuna til Cochabamba og tad er bara óskandi ad hún verdi betri en seinast! Eftir ferdina til Potosí sór Saevar tess eid ad fara aldrei aftur í rútuferd en tad eru ekki margir adrir moguleikar í stodunni hérna. Vid spurdumst bara fyrir hvad vaeri besta fyrirtaekid og nú á eftir ad koma í ljós hversu gott tad er.

Btw. Vid fórum aftur á Sushi veitingastadinn í gaer (tad er svo langt sídan vid hofum bordad fisk) og bordudum ferskan silung úr Titicacavatni. Tad er einn besti fiskur sem ég hef smakkad.

Endilega kommentid sídan, okkur finnst svo gaman ad fá fréttir ad heiman :)

Inga

Flòttinn frà Potosí og Sucre

Hae. Vid komum til Sucre í gaerkvoldi en tá voru allar tolvur uppteknar svo hér erum vid maett í tolvurnar klukkan 9.30. Ferdin gekk vel trátt fyrir mikla bílveiki tví vid turftum af fordast adalveginn og hossudumst tví um á e-m fjallatrodningum í 5 klukkutíma í stad tess ad keyra á malbikudum vegi í tvo tíma og borga auk tess 5000 kr. fyrir í stad 700 kr. Vegurinn var meira ad segja svo slaemur ad vid turftum ad labba stundum. Tad fóru trír bílar saman og hjálpudust ad. En tessir bólivísku bílstjórar eru nú meiri brjálaedingarnir. Tegar vid loksins komumst á malbikadan veg tá lá hann í hlykkjum utan á fjollunum (sem var mjog fallegt) og var hámarkshradinn yfirleitt á bilinu 35-55 km/klst en okkar madur lèt tad ekkert á sig fá og keyrdi ótraudur á 100-120 km/klst. Tetta gat verid frekar ótaegilegt og var okkur létt ad komast til Sucre.

Sucre er svo hrein og falleg  og ber tad alveg med sér ad vera hálfgerd hofudborg tví húsin eru svo glaesileg. Vid fórum beint á ágaetishótel eftir komuna í gaer og ákvádum bara ad hafa tad notalegt um kvoldid. Vid fundum tennan líka frábaera Sushi stad og leyfdum kokkinum bara ad velja fyrir okkur og maturinn var aedislegur!! Tetta baetti algjorlega upp fyrir ferdina. Á leidinni heim á hótel keyptum vid sídan ís og bordudum hann á medan vid horfdum á CSI. Mjog kósí : )

En hafid tad nú gott tarna heima

Kvedja Inga

Potosi i vonandi seinasta skipti

Jaeja ta erum vid buin ad vera fost herna i fjora daga en komumst sennilega burt seinna i dag. Tad eru buin ad vera verkfoll og lokadir vegir um alla Boliviu en nuna er tetta allt ad leysast nema utan um Potosi, sudur og vestur. Eg var ad lesa bladid adan og tar voru myndir ad u.t.b. 100 turistum sem lobbudu bara i gegnum vegtalmana i gaer. Tar sem tad eru fleiri en einn vegtalmi turfti tad ad labba 32 km. Meiri hetjurnar! Tetta er samt allt fridamlegt svo engin haetta er a ferdum. Tad eina sem ma ekki gera er ad labba tetta ad nottu til. Vid erum buin ad hafa samband vid leigubilafyrirtaeki sem er i dag ad hjalpa folki ad komast til Sucre, tad eru vist betri adstaedur i dag tvi stjornvold eru ad semja vid hofsama namuverkamenn svo adeins teir rottaekari og haskolastudentar eru eftir. Vid vitum ekki hversu lengi teir halda tetta ut svo vid aetlum ad nyta taekifaerid a medan samningavidraedurnar vid hina eru i gangi. Tetta er nu meira aevintyrid. Og eg aetla ad itreka vid ykkur ad tetta er ekkert haettulegt tvi teir hafa eingan ahuga a turistum. Ef tetta tekst ekki mun leigubillinn taka okkur aftur til Potosi. Nuna erum vid tvi bara ad bida til kl. 2 tegar leigubillinn saekir okkur.

Tratt fyrir ad tad se hundleidinlegt ad hanga herna ta er samt alveg gaman ad sja hvernig tetta gerist allt lika. Ludrasveit verkalydsins spilar daglega og tetta er an grins versta ludrasveit sem eg hef nokkru sinni heyrt i, hljodfaerin folsk og hljomsveitarmedlimir yfirleitt ekki a sama stad i laginu. Auk tess keyra her um bilar med kallkerfi a takinu og folk safnast saman i hopa ad tala um astandid og tagna tegar madur labbar framhja. Fyndid allt saman , ekki fer eg ad kaera tau til loggunnar.

En herna er samt allt saman fridsaelt og gott. Engin atok.

Hollenska parid akvad ad stefna til Argentinu i stadinn fyrir La Paz sem tydir ad tau turfa ad labba yfir landamaerin en tau hafa adeins tvaer vikur tangad til tau fljuga heim fra Santiago tannig ad tau mega ekki vid tvi ad lenda i odru verkfalli. Vid hinsvegar erum buin ad akveda ad sleppa ferdinni til Torotoro og sporum tannig 4 daga svo timinn er ekki eins mikilvaegur fyrr okkur. Auk tess er gott ad afgangurinn af Boliviu er buinn ad semja og tannig klara allt vesen adur en vid komum.

Vid latum vita af okkur tegar vid komum til Sucre og hugsanlega munum vid taka flug tadan til La Paz.

Bestu kvedjur Inga og Saevar

Fost í Potosí

Sael ollsomul. Tad kom dálítid óvaent upp á hjá okkur. Námuverkamenn veru í verkfalli og hafa lokad ollum leidum út úr Potosí. Tannig ad núna erum vid búin ad vera fost hérna tveimur dogum leingur en vid aetludum okkur. Vid vonum samt ad tetta leysist sem fyrst, en svona atvik eru víst mjog algeng hér í Bólivíu. Mér finnst reyndar ekkert skrítid ad teir mótmaeli tví adstaedurnar í námunum eru víst svo hraedilegar ad námuverkamennirnir lifa venjulega ekki lengur en 10 ár í tessari vinnu.

Tetta veldur tví ad vid verdum hugsanlega í smá tímatrong en madur getur víst gert rád fyrir ollu hér í Bólivíu. Tad vaesir líka ekki um okkur hérna. Dagarnir fara í ad borda og spila mest megnis. Tad er dálítid fyndid ad ég og hollenska parid kunnum morg somu spilin.

Í gaer fórum vid Saevar á adalsafnid hér í baenum, "Casa de Moneda". Húsid var ótrúlega fallegt og vel vid haldid og tarna sáum vid baedi málverk og allt í tengslum vid mynt-gerd Spánverjanna í Potosí. Vid sáum vélarnar og kyndingarklefana og tad allt saman. Mér fannst tetta mjog metnadarfult og skemmtilegt safn en Saevar var ekki alveg á sama máli. Vid fengum leidsogn í gegnum safnid sem tók 1 1/2 klst. og gátum tó adeins séd brot af húsinu tví tar eru 150 salir og herbergi. Saevar er audvitad yndislegur ad koma med mér en tad hefdi líklega verid audveldara ad fara ein tví hann noldradi allan tímann og var ad deyja úr leidindum. Hugsanlega var ástaedan fyrir noldrinu ad tarna var stórt safn ad trúarlist sem líklega skemmdi safnid ad mestu fyrir honum.

Fyrir utan tetta er óskop lítid haegt ad skoda hérna fyrir utan námurnar og vid hofum ekki mikinn áhuga fyrir ad klongrast ofan í taer.

Vid erum líka búin ad komast ad tví ad vid vorum mjog heppin med ferdaskrifstofu sem flutti okkur til Uyuni. Vid hofum heyrt tvílíkar hryllingssogur af hinum skrifstofunum, m.a. ad bílstjórarnir hafi ekid drukknir og ad matar- og vatnsbirgdirnar hafi klárast í midri ferd. Vid hofum nú yfirleitt verid mjog heppin í tessari ferd.

Ég verd sídan ad minnast á ad í Argentínu voru allar loggustodvarnar bleikar. Vid gleymdum alltaf ad segjafrá tví held ég, en tad var ótrúlega fyndid.

Kaer kvedja

Inga Rún

Fyrstu kynni af Bólivíu

Tá erum vid komin í baeinn Potosí í Bólivíu. Hann er námubaer í rúmlega 4000 m haed. Tad var rosalega skrítid og hálfpartinn erfitt ad koma inn í Bólivíu, tví okkur fannst vid hafa séd fátaekt en tad var ekkert midad vid ástandid hér. Í ollum hinum londunum hofum vid keyrt um allt á malbikudum vegum í lúxusrútum. Hér hinsvegar hossudumst vid um í tessum líka skrjódi í 7 klukkutíma í gaer og aldrei á malbikudum vegi. Fólkid hérna ferdast ekki um med toskur heldur vefur farangurinn sinn inn í teppi. Á leidinni stoppudum vid í litlu torpi og vid ákvádum stelpurnar ad fara á klósettid, en tad var nú meira en ad segja tad, tví adeins 3 klósett voru í baenum. Tegar ég  sá tau fékk ég pínu sjokk tví tetta voru nokkrir drulluveggir og inn á milli teirra voru 3 ca. 20 cm. djúpar holur. Ég aetladi ad haetta vid, tar sem kúkahrúgurnar nádu stundum upp úr holunum og lyktin var ógedsleg, en allir virtust aetla ad nota tetta svo ég vildi ekki vera eina pempían. Tarna var líka eins gott ad ég er ekki spéhraedd tví medan madur er á "klósettinu" tá er eins gott ad brosa bara framan í heimamenn á medan sem horfa á af áhuga. Tetta er a.m.k. reynsla sem mun lifa med mér og stelpurnar sogdu ad klósettin í Asíu vaeru mun verri (tó ég sjái ekki hvernig tad er haegt) svo ég vil ekki kvarta.

Eftir ad hossast um á tvottabrettum, upp og nidur fjoll, í 7 tíma, komumst vid loksins til Potosí. Reyndar kom tad mér á óvart tví ég bjóst alveg eins vid tví ad rútan myndi lidast í sundur tá og tegar. Tad sat írskur strákur fyrir framan mig og Saevar og hann sagdi okkur ad í seinustu rútuferd hans í Bólivíu tá hefdi rútan fests tvisvar í sandi og allir, jafnt ungir sem aldnir, hefdu turft ad fara út og ýta. Ég veit bara aldrei vid hverju er ad búast hérna.

Tad er líka svo gaman ad sjá mannlífid hérna. Flestar konurnar eru med tessa fínu kúluhatta og stundum pípuhatta, yfirleitt med gylltar naelur á teim, med sídar fléttur med skrauti í, laxableikum sokkabuxum, morgum pilslogum og med svuntu. Oftast eru taer líka med stóra poka á bakinu. Hér í sudvesturhorninu sér madur nánast eingongu fólk af indíánaaettum. Bornin eru oft bara í sandolum trátt fyrir kuldann.

En allavegana, vid ákvádum ad vera gód vid okkur og fara frekar fínt hótel og fundum hótelid "Las Tres Portadas". Ég og Kelly (hollenska) fórum med hótelstjóranum ad skoda herbergin medan strákarnir bidu í lobbýinu. Herbergin voru rosafín en hótelstjórinn vildi endilega sýna okkur bestu svítuna. Vid fórum bara med honum út af forvitni en ekki ad vid myndum fara ad kaupa hana. Svítan er svo aedisleg og vid spjolludum adeins vid gaurinn og fengum hana á 25 dollara nóttina á parid, sem er náttúrulega hlaegilega lítid. Svítan er á tveimur haedum. Á nedri haedinni eru tvo svefnherbergi, sófar og bord, svjónvarp med hátt í 100 stodvum, stórt madherbergi med risaspegli og badi og á efri haedinni er bar, bord og stólar, sjónvarp, tvaer tolvur med hradri nettenginur (í fyrsta sinn í tessari ferd) og haegt er ad ganga út á takid en útsýnid er adeins hústokin í kring.

Vid ákvádum ad strída strákunum og sogdum ad herbergin vaeru ekki eins gód og vid hefdum vonast eftir en tó a.m.k. betri heldur en sídustu naetur tannig ad andlitid datt bara af teim tegar teir sáu svítuna, sem var mjog gaman Svo fengum vid strax hressingu, te og bollur, og morgunverdarhladbord er innifalid í verdinu. Á hótelinu er líka hlýtt sem er ný tilfinning fyrir okkur. Vid lifum sem sagt eins og kóngar hérna.

Hótelstjórinn er svo ánaegdur ad hafa okkur ad hann er búinn ad bjóda okkur herbergi á sama hóteli í Sucre fyrir hugsanlega laegra verd. Vid aetlum ad spjalla um tad á eftir

Vid vorum ad hugsa um ad taka leigubíl til Sucre á morgun. Tegar vid erum fjogur saman tá er tad naestum eins ódýrt og rútan, bara taegilegra.

Potosí virdist frekar notalegur baer. Allar goturnar standa í brekku og húsin eru gamaldags og málud í skemmtilegum litum. Tad er fullt af fólki á gotunum svo baerinn er líflegur.

Ég vona ad tid hafid tad oll vodalega gott!

Ástarkvedjur frá Bólivíu